كـاش مـن يـك بـچـه آهـو مى شدم  
مـى دويـدم روز و شـب در دشت ها
توى كوه و دشت و صحرا، روز و شب  
مـى دويـدم، تـا كـه مـى ديدم تو را
كـاش روزى مـى نـشـستـى پيش من  
مـى كـشـيدى دست خود را بر سرم
شـاد مـى كـردى مـرا بـا خـنده ات  
دوسـت بـودى بـا من و با خواهرم
چـون كـه روزى مادرم مى گـفت: تو  
دوسـت بـا يـك بـچه آهو بوده اى
خـوش بـه حـال بچه آهـويى كه تو  
تـوى صـحـرا ضـامن او بوده اى
پـس بـيـا! مـن بـچه آهو مى شوم  
بـچـه آهـويـى كـه تنها مانده است
بـچـه آهـويـى كـه تـنها و غريب  
در مـيـان دشت و صحرا مانده است
روز و شـب در انـتـظارم، پس بيا  
دوسـت شـو بـا من، مرا هم ناز كن
بـنـد غـم را از دو پـاى كـوچـكم  
بـا دو دسـت مـهـربـانـت باز كن

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: